Noong umalis ang anak ko para mag-aral sa ibang bansa, naiwan akong mag-isa sa malaking apartment na may maraming gastusin. Naisip kong lumipat, pero 'di kalaunan, nagpasya akong ilagay sa Airbnb ang kuwarto ng anak ko para malaman kung ano ang mangyayari.

Kailangang gusto mo ang pagho-host at pagbabahagi, at dapat ay available ka para matiyak na komportable ang mga bisita at wala silang ibang kailangan. Higit sa lahat, dapat na mabigyan mo sila ng mga tip na kailangan nila o makakapagpaganda pa lalo sa biyahe nila. Sa ganitong paraan ito naiiba sa hotel. Dapat mas pahalagahan ang aspektong ito kaysa sa simpleng kumita ng pera.

Ilang araw bago ang takdang petsa, pinapadalhan ko sila ng detalyadong impormasyon tungkol sa kanilang pag-check in at kung paano makakapunta sa bahay mula sa paliparan o istasyon ng tren. Sunod, sinisiguro kong malinis na malinis ang silid-tulugan at banyo at kumpleto ang lahat ng kinakailangang gamit (mga tuwalya, shower gel, shampoo, atbp.). Pagkatapos, hina-highlight ko ang code ng WiFi at nag-iiwan ako ng mga mapa ng Paris at ng metro, pati na rin ng iba pang brochure.

Makakilala at makakausap ng mga bisita! Tumugon sa mga pangangailangan nila para maging masaya sila sa kanilang pag-alis nang may baong magagandang alaala ng biyahe nila.

Talagang gusto kong malinis, maayos, at maaliwalas ang tirahan ko. Sa pagiging host, nagkaroon ako ng pagkakataong ayusin ang apartment para masigurong napapanatili ito nang maayos.

Umuwi ako isang araw at nadatnan ko ang bisita ko para sa gabing iyon. Nagulat siya nang makita niya ako at tinanong niya kung sino ako. Pinaulit ko sa kanya 'yung tanong dahil hindi ako sigurado kung tama ang pagkakaintindi ko. Pagkatapos, sinabi ko sa kanya na ako ang host. Tinanong niya ako: "Nandito ka ba araw-araw?" Sumagot ako, "Uh, oo—dito ako nakatira." Akala niya, na-book niya ang buong apartment at solo niya ito. Natawa na lang kami tungkol dito at naging maganda ang pamamalagi niya.