Ταξιδιωτικός οδηγός του/της Ηλίας

Αξιοθέατα

Teatro ng Epidaurus

Aρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Το αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου : Θεωρείται το τελειότερο αρχαίο ελληνικό θέατρο από άποψη ακουστικής και αισθητικής. Η χωρητικότητά του ανέρχεται σε 13.000 θεατές και βρίσκεται στο Λυγουριό στο χώρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου και σε απόσταση 14 χιλιομέτρων από την παλαιά Επίδαυρο. Κτίστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ αιώνα στην πλαγιά του Κυνόρτυου ΄Ορους, για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου και αποτελεί τυπικό στοιχείο της θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων. Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. Κτίστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ αιώνα στην πλαγιά του Κυνόρτυου ΄Ορους, για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου και αποτελεί τυπικό στοιχείο της θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων. Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος απαγορεύει με διάταγμα την λειτουργία των Ασκληπιείων και το ιερό της Επιδαύρου κλείνει οριστικά ύστερα από σχεδόν 1.000 χρόνια λειτουργίας. Φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες επεμβάσεις ολοκληρώνουν την ερήμωση του χώρου. Το αρχαίο θέατρο αποκαλύφθηκε ύστερα από ανασκαφές που πραγματοποίησε ο αρχαιολόγος Π. Καββαδίας, υπό την αιγίδα της Αθηναϊκής Αρχαιολογικής Εταιρείας κατά το διάστημα 1870-1926. Λίγα χρόνια μετά, το 1938 ανέβηκε η πρώτη παράσταση στο χώρο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου. Η παράσταση ήταν η τραγωδία -Ηλέκτρα- του Σοφοκλή. Στη συνέχεια οι παραστάσεις σταμάτησαν λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στις αρχές της δεκαετίας του 50, το θέατρο δέχτηκε εργασίες αναστήλωσης για να μπορεί να δέχεται μεγάλο αριθμό θεατών και από το 1955 εγκαινιάστηκε το Φεστιβάλ Επιδαύρου το οποίο περιλαμβάνει παραστάσεις κάθε καλοκαίρι. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Επιδαύρου έχουν εμφανιστεί στην Επίδαυρο ορισμένοι από τους μεγαλύτερους Έλληνες και ξένους ηθοποιούς. Περιπλανώμενος ο επισκέπτης μέσα στο χώρο του θεάτρου θα μαγευτεί από τα αξιοθέατα και τα μνημεία που θα συναντήσει, όπως το ιερό του Ασκληπιείου (375 Π.Χ.) στη βόρεια πλαγιά του λόφου, το ιερό του Απόλλωνος Μαλεάτα του 4ου Π.Χ. αι., το -εγκοιμητήριον ή άβατον-, δηλαδή το χώρο υποδοχής των ασθενών, το κυκλικό μυστηριακό οικοδόμημα η -Θόλος- τον -ξενώνα ή καταγώγιον-, τους ναούς της Αφροδίτης, της Αρτέμιδος, της Θέμιδας, που εξυπηρετούσαν στη λατρεία και άλλα κτίρια της εποχής, τα κυριότερα από τα οποία βρίσκονται υπό συντήρηση και αναστήλωση.

218 lokal ang nagrerekomenda

Teatro ng Epidaurus

218 lokal ang nagrerekomenda

Aρχαίο Θέατρο Επιδαύρου Το αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου : Θεωρείται το τελειότερο αρχαίο ελληνικό θέατρο από άποψη ακουστικής και αισθητικής. Η χωρητικότητά του ανέρχεται σε 13.000 θεατές και βρίσκεται στο Λυγουριό στο χώρο του Ασκληπιείου Επιδαύρου και σε απόσταση 14 χιλιομέτρων από την παλαιά Επίδαυρο. Κτίστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ αιώνα στην πλαγιά του Κυνόρτυου ΄Ορους, για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου και αποτελεί τυπικό στοιχείο της θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων. Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. Κτίστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ αιώνα στην πλαγιά του Κυνόρτυου ΄Ορους, για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου και αποτελεί τυπικό στοιχείο της θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων. Το θέατρο λειτούργησε επί αρκετούς αιώνες. Το 395 μ.Χ. Γότθοι που εισβάλλουν στην Πελοπόννησο προκαλούν σοβαρές καταστροφές στο Ασκληπιείο. Το 426 μ.Χ. ο Μέγας Θεοδόσιος απαγορεύει με διάταγμα την λειτουργία των Ασκληπιείων και το ιερό της Επιδαύρου κλείνει οριστικά ύστερα από σχεδόν 1.000 χρόνια λειτουργίας. Φυσικές καταστροφές και ανθρώπινες επεμβάσεις ολοκληρώνουν την ερήμωση του χώρου. Το αρχαίο θέατρο αποκαλύφθηκε ύστερα από ανασκαφές που πραγματοποίησε ο αρχαιολόγος Π. Καββαδίας, υπό την αιγίδα της Αθηναϊκής Αρχαιολογικής Εταιρείας κατά το διάστημα 1870-1926. Λίγα χρόνια μετά, το 1938 ανέβηκε η πρώτη παράσταση στο χώρο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου. Η παράσταση ήταν η τραγωδία -Ηλέκτρα- του Σοφοκλή. Στη συνέχεια οι παραστάσεις σταμάτησαν λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στις αρχές της δεκαετίας του 50, το θέατρο δέχτηκε εργασίες αναστήλωσης για να μπορεί να δέχεται μεγάλο αριθμό θεατών και από το 1955 εγκαινιάστηκε το Φεστιβάλ Επιδαύρου το οποίο περιλαμβάνει παραστάσεις κάθε καλοκαίρι. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Επιδαύρου έχουν εμφανιστεί στην Επίδαυρο ορισμένοι από τους μεγαλύτερους Έλληνες και ξένους ηθοποιούς. Περιπλανώμενος ο επισκέπτης μέσα στο χώρο του θεάτρου θα μαγευτεί από τα αξιοθέατα και τα μνημεία που θα συναντήσει, όπως το ιερό του Ασκληπιείου (375 Π.Χ.) στη βόρεια πλαγιά του λόφου, το ιερό του Απόλλωνος Μαλεάτα του 4ου Π.Χ. αι., το -εγκοιμητήριον ή άβατον-, δηλαδή το χώρο υποδοχής των ασθενών, το κυκλικό μυστηριακό οικοδόμημα η -Θόλος- τον -ξενώνα ή καταγώγιον-, τους ναούς της Αφροδίτης, της Αρτέμιδος, της Θέμιδας, που εξυπηρετούσαν στη λατρεία και άλλα κτίρια της εποχής, τα κυριότερα από τα οποία βρίσκονται υπό συντήρηση και αναστήλωση.

Nafplion

Το Ναύπλιο, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, είναι μια γραφική πόλη με σπουδαία ιστορική και πολιτισμική παράδοση. Χτισμένη στους πρόποδες δύο φρουρίων, του Παλαμηδίου και της Ακροναυπλίας, αριθμεί σήμερα περίπου 19.000 κατοίκους και παρουσιάζει διαρκώς αυξανόμενη τουριστική ανάπτυξη. Ο χαρακτήρας της πόλης με τη μεγάλη παράδοση και την ιστορία αιώνων μας ταξιδεύει σε ένα νεοκλασικό περιβάλλον του 19ου αι.. Το Ναύπλιο συνδυάζει ένα σύνολο εικόνων, που γοητεύουν τους επισκέπτες. Κύρια πηγή εσόδων είναι ο τουρισμός, καθώς αποτελεί σημαντικό προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου. Στην πόλη λειτουργεί και εμπορικό λιμάνι που εξάγει κυρίως τα αγροτικά προϊόντα της ενδοχώρας του νομού.

296 lokal ang nagrerekomenda

Nafplion

296 lokal ang nagrerekomenda

Το Ναύπλιο, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, είναι μια γραφική πόλη με σπουδαία ιστορική και πολιτισμική παράδοση. Χτισμένη στους πρόποδες δύο φρουρίων, του Παλαμηδίου και της Ακροναυπλίας, αριθμεί σήμερα περίπου 19.000 κατοίκους και παρουσιάζει διαρκώς αυξανόμενη τουριστική ανάπτυξη. Ο χαρακτήρας της πόλης με τη μεγάλη παράδοση και την ιστορία αιώνων μας ταξιδεύει σε ένα νεοκλασικό περιβάλλον του 19ου αι.. Το Ναύπλιο συνδυάζει ένα σύνολο εικόνων, που γοητεύουν τους επισκέπτες. Κύρια πηγή εσόδων είναι ο τουρισμός, καθώς αποτελεί σημαντικό προορισμό για όλες τις εποχές του χρόνου. Στην πόλη λειτουργεί και εμπορικό λιμάνι που εξάγει κυρίως τα αγροτικά προϊόντα της ενδοχώρας του νομού.

Argos-Mykines

Ανάκτορο Μυκηνών Το ανάκτορο των Μυκηνών : Βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης. ΄Ηταν το σύμβολο της ισχύος των ηγεμόνων. Είναι κτισμένο σε διάφορα επίπεδα και ανακαλύφθηκε το 1886. Η είσοδος του ανακτόρου βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά. Το δάπεδο και οι τοίχοι είχαν διακοσμηθεί με τοιχογραφίες από τις οποίες σήμερα σώζονται λιγοστά ίχνη. Στη δυτική πλευρά της αυλής, υπήρχε η αίθουσα του θρόνου, που αποτελούσε το κύριο μέρος υποδοχής των ξένων. Επίσης διακρίνεται σειρά κτιριακών κατασκευών που θεωρούνται αρχοντικές οικίες. Τα αρχαιολογικά ευρήματα στους χώρους αυτούς, αποδεικνύουν τη στενή σχέση της μινωικής και της μυκηναϊκής τέχνης, καθώς βρέθηκε πλήθος τοιχογραφιών και ψηφιδωτών διάκοσμων, που παραπέμπουν ευθέως σε προγενέστερη κρητομινωική τεχνοτροπία.

Argos-Mykines

Ανάκτορο Μυκηνών Το ανάκτορο των Μυκηνών : Βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης. ΄Ηταν το σύμβολο της ισχύος των ηγεμόνων. Είναι κτισμένο σε διάφορα επίπεδα και ανακαλύφθηκε το 1886. Η είσοδος του ανακτόρου βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά. Το δάπεδο και οι τοίχοι είχαν διακοσμηθεί με τοιχογραφίες από τις οποίες σήμερα σώζονται λιγοστά ίχνη. Στη δυτική πλευρά της αυλής, υπήρχε η αίθουσα του θρόνου, που αποτελούσε το κύριο μέρος υποδοχής των ξένων. Επίσης διακρίνεται σειρά κτιριακών κατασκευών που θεωρούνται αρχοντικές οικίες. Τα αρχαιολογικά ευρήματα στους χώρους αυτούς, αποδεικνύουν τη στενή σχέση της μινωικής και της μυκηναϊκής τέχνης, καθώς βρέθηκε πλήθος τοιχογραφιών και ψηφιδωτών διάκοσμων, που παραπέμπουν ευθέως σε προγενέστερη κρητομινωική τεχνοτροπία.

Delphi

Δελφοί, ο ομφαλός της γης Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και το δικό του ιερό ιδρύθηκε από Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, με τη συνοδεία του θεού, μεταμορφωμένου σε δελφίνι. Ο μύθος αυτός σχετικά με την κυριαρχία του Απόλλωνα επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήρια, τα Δελφίνια, τα Θαργηλία, τα Θεοφάνια, και, βέβαια, τα περίφημα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού εναντίον του Πύθωνα και περιλάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες. Το ιερό ήταν το κέντρο του δελφική αμφικτιονία , μια ένωση των δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς ( νότια - κεντρική Ελλάδα ) , με τη θρησκευτική και αργότερα πολιτική σημασία . Η δελφική αμφικτιονία ελέγχεται η λειτουργία και τα οικονομικά του ιερού , αφού όριζε τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους που επιλέγονται μεταξύ των κατοίκων των Δελφών . Στον έκτο αιώνα π.Χ. , υπό την προστασία και τη διοίκηση του Συνδέσμου , το ιερό έγινε αυτόνομη (πρώτο Ιερό Πόλεμο ) , αύξησε το έδαφός του και την πολιτική και θρησκευτική επιρροή σε όλη την Ελλάδα , και αναδιοργάνωσε τα Πύθια , το δεύτερο πιο σημαντικό παιχνίδια στην Ελλάδα μετά οι Ολυμπιακοί Αγώνες , που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Η περίοδος από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ. συμπίπτει με τη μεγάλη ακμή του δελφικού μαντείου. Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πυθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα., στα μέσα του 5ου και στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Κατά τον 3ο αι. π.Χ. μία νέα πολιτική και στρατιωτική δύναμη εμφανίζεται στο προσκήνιο, οι Αιτωλοί, που εκφράζουν τη δυναμική τους παρουσία στο ιερό με διάφορα αναθήματα. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (μετά το 168 π.Χ.) οι Δελφοί άλλοτε ευνοήθηκαν και άλλοτε λεηλατήθηκαν από τους αυτοκράτορες, όπως από το Σύλλα το 86 π.Χ. Η παρακμή του μαντείου επήλθε με το φιλοσοφικό κίνημα του ορθολογισμού τον 3ο αι. π.Χ., ωστόσο, το τυπικό στη λειτουργία του έμεινε αναλλοίωτο έως το 2ο αι. μ.Χ., την εποχή του Αδριανού. Τότε το επισκέφθηκε ο περιηγητής Παυσανίας . Στη νεότερη εποχή, ο χώρος των Δελφών συνδέθηκε με την προσπάθεια αναβίωσης της δελφικής ιδέας, από τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό και τη σύζυγό του Εύα, οι οποίοι παρουσίασαν δύο παραστάσεις αρχαίου δράματος, το 1927 και το 1930, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα νέο πνευματικό ομφαλό της γης.

214 lokal ang nagrerekomenda

Delphi

214 lokal ang nagrerekomenda

Δελφοί, ο ομφαλός της γης Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού. Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και το δικό του ιερό ιδρύθηκε από Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, με τη συνοδεία του θεού, μεταμορφωμένου σε δελφίνι. Ο μύθος αυτός σχετικά με την κυριαρχία του Απόλλωνα επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήρια, τα Δελφίνια, τα Θαργηλία, τα Θεοφάνια, και, βέβαια, τα περίφημα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού εναντίον του Πύθωνα και περιλάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες. Το ιερό ήταν το κέντρο του δελφική αμφικτιονία , μια ένωση των δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς ( νότια - κεντρική Ελλάδα ) , με τη θρησκευτική και αργότερα πολιτική σημασία . Η δελφική αμφικτιονία ελέγχεται η λειτουργία και τα οικονομικά του ιερού , αφού όριζε τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους που επιλέγονται μεταξύ των κατοίκων των Δελφών . Στον έκτο αιώνα π.Χ. , υπό την προστασία και τη διοίκηση του Συνδέσμου , το ιερό έγινε αυτόνομη (πρώτο Ιερό Πόλεμο ) , αύξησε το έδαφός του και την πολιτική και θρησκευτική επιρροή σε όλη την Ελλάδα , και αναδιοργάνωσε τα Πύθια , το δεύτερο πιο σημαντικό παιχνίδια στην Ελλάδα μετά οι Ολυμπιακοί Αγώνες , που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια. Η περίοδος από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ. συμπίπτει με τη μεγάλη ακμή του δελφικού μαντείου. Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πυθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα., στα μέσα του 5ου και στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Κατά τον 3ο αι. π.Χ. μία νέα πολιτική και στρατιωτική δύναμη εμφανίζεται στο προσκήνιο, οι Αιτωλοί, που εκφράζουν τη δυναμική τους παρουσία στο ιερό με διάφορα αναθήματα. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (μετά το 168 π.Χ.) οι Δελφοί άλλοτε ευνοήθηκαν και άλλοτε λεηλατήθηκαν από τους αυτοκράτορες, όπως από το Σύλλα το 86 π.Χ. Η παρακμή του μαντείου επήλθε με το φιλοσοφικό κίνημα του ορθολογισμού τον 3ο αι. π.Χ., ωστόσο, το τυπικό στη λειτουργία του έμεινε αναλλοίωτο έως το 2ο αι. μ.Χ., την εποχή του Αδριανού. Τότε το επισκέφθηκε ο περιηγητής Παυσανίας . Στη νεότερη εποχή, ο χώρος των Δελφών συνδέθηκε με την προσπάθεια αναβίωσης της δελφικής ιδέας, από τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό και τη σύζυγό του Εύα, οι οποίοι παρουσίασαν δύο παραστάσεις αρχαίου δράματος, το 1927 και το 1930, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα νέο πνευματικό ομφαλό της γης.

Ταξιδιωτικός οδηγός του/της Ηλίας

Αξιοθέατα

Teatro ng Epidaurus

Nafplion

Argos-Mykines

Delphi

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Koronisi